व्यालेन्टाईन्स डेनं क्येलं आमाले खडबडून जागे
जाताना रस्त्यानं "आर्चीस"मदि लै लोकं दिसल्ये
म्हनून आमीबी पल्यांदा गुमानशान आत शिरलो
येग-येग्ल्या वस्तू अन झगमग पगून आमी थतंच हरीवलो
म्हनून आमीबी पल्यांदा गुमानशान आत शिरलो
येग-येग्ल्या वस्तू अन झगमग पगून आमी थतंच हरीवलो
मंग येक चिमत्कार झाला, म्हाज्या डोळ्यापुढं "ती"आली
तिच्या सुंदर मुखड्यापरमानं येक झकास कार्ड घ्येतलं
थतून मंग क्वालिजात जायला आम्ही भायेर पडलं
क्वालिजात आमच्या चश्म्यानं तिला लै शोधलं
भितीपोटी हातातलं कार्ड घामानं वलं-वलं झालं
अचानक "ती"माका दिसली,पन फटफटीवर येका पोरासंगं
चश्मा माझा बोलला, "असलं कायबी वंगाल बगू नगं"
रंग आमच्या कार्डाचा, त्या फटफटीसमूर फिका ठरला
ईचार कार्डाचा धा तुकडं करन्याचा, आमच्या मनात आला
पन अशी चूक पुन्यांदा करायची न्हाय म्हनून त्यो ईचार मनातून काढून टाकला
आज भित्ताडावर लटकवल्येलं "ते"कार्डं बगून, त्यो खराब वॅलेन्टाईन्स डे आठिवला....त्यो खराब वॅलेन्टाईन्स डे आठिवला.....
~~~~~~~~~~~~~~ सुरज ~~~~~~~~~~~~~~~~~
No comments:
Post a Comment